Thomas De Ben
multidisciplinair Art Creative
WIE BEN JIJ?
Ik ben Thomas De Ben (°1988), oorspronkelijk opgeleid als kunstenaar aan de School of Arts – KASK in Gent.
Vaak omschrijf ik mezelf als een multidisciplinair Art Creative. Ik heb altijd binnen een initiatief of formatie gewerkt, omdat ik sterk geloof in het collectief bouwen aan dingen.
Maar verder terug in de tijd begon alles bij mijn liefde voor skateboarding. Die cultuur heeft mij volledig gevormd; van technische vaardigheden en creatief denken tot esthetiek, attitude, kunst en design. Al die elementen komen vandaag samen in mijn werk. Bijkomend, als kind van het informatietijdperk heb ik de digitale evolutie van dichtbij meegemaakt. Wat er de laatste vijftien jaar is gebeurd, voelt soms als een virtuele trip en tegelijk een collectieve koortsdroom. Die maatschappelijke transformatie fascineert me, zeker in hoe technologie onze sociale structuren beïnvloedt.
De afgelopen vijftien jaar heb ik het geluk gehad om te mogen samenwerken met tal van nationale en internationale merken, organisaties, culturele klanten en kunstenaars, zowel op strategisch, curatorieel, productioneel, creatief en artistiek vlak. Mijn werk, mijn interesses en mijn sociale kring lopen in elkaar over. Voor mij vloeit werk, vrije tijd en inspiratie door elkaar .
Wat is je achtergrond?
Mijn achtergrond ligt in tekenkunst en bracht tijdens mijn opleiding veel tijd door in het zeefdrukatelier. Tegelijk was ik als student al bezig met digitale collages en online projecten. Eén piste kiezen is nooit een optie geweest, wat resulteerde in een divers palet van media: van websites en performances tot zeefdruk edities, tekeningen en T-shirts.
Na mijn opleiding kwam ik terecht bij cirQ vzw in Gent, een sociaal-artistiek collectief voor experimentele volkskunst. Daar kreeg ik de kans om heel wat ideeën uit te werken voor festivals en concept shows. Door hun grote en diverse achterban kwam ik in contact met een brede waaier aan mensen, organisaties en disciplines. Uit die periode ontstonden later ook creatieve formaties zoals Ship Of Fools, Diana Boys en het creatief WEB3-laboratorium Never Forget Tomorrow.
Wat doe je vandaag?
Het grootste deel van mijn tijd wijt ik aan PLUS-ONE Projects, dat ik samen met bezieler Jason Poirier dit Caulier en mijn collega Manon Bolssens run. Binnen dat geheel lopen twee grote sporen. Enerzijds hebben we een fysieke galerieruimte aan de Vlaamsekaai in Antwerpen, waar we op permanente basis tentoonstellingen creëren in samenwerking met kunstenaars en die hun werken verkopen. Daarnaast werken we aan heel wat kunstprojecten die buiten het traditioneel galerie kader afspelen. Dat kan gaan van kunstintegraties tot art advisory en consultancy voor lange termijn projecten en verzamelaars.
Proof of Work, What's at Stake? at PLUS-ONE Gallery
Werk je nog aan projecten naast plus-one Projects?
Ja, als verlengde daarvan richtte ik mee A.P./Studio op, voor projecten die zich buiten een galerie context afspelen: strategie en visuele communicatie voor kunst- en cultuurinitiatieven, vaak in opdracht van merken of organisaties die verder afstaan van de kunstwereld, maar die kunst inzetten om hun verhaal te versterken. Daarnaast ondersteun ik ook de productie en inhoudelijke ontwikkeling voor Musketon.
Alle verschillende rollen die ik opneem, als curator, strateeg, producent & maker versterken elkaar. Het ene voedt het andere en dat zet het geheel in beweging.
Waar krijg je energie van?
Wanneer een kunstproject meer wordt dan alleen een artistieke ervaring, en ook echt iets sociaal in beweging zet, voel ik me op mijn plek.
In 2016, tijdens een piek in de vluchtelingencrisis, werkte ik een sociaal project uit waarin ik enkele nieuwkomers meenam in het proces van zeefdruk. Ik leerde hen de craft aan en samen trokken we een zomer lang van festival naar festival met een mobiele sweatshop waar we live T-shirts drukten. Die shirts waren geïnspireerd op tour merch: op de voorkant een portret van de nieuwkomers, op de achterkant hun persoonlijke ‘tourdata’, het traject dat ze hadden afgelegd naar België.
Het project raakte een snaar bij het publiek en liet een blijvende indruk na. Als een eenvoudig idee zo’n impact kan hebben, dan weet je weer waarvoor je het doet. Dat geeft energie.
Batahlan van cirQ vzw op de Gentse Feesten
Wat was een moment waar je graag op terug kijkt?
Het is misschien geen hoogtepunt, maar een periode waar ik gek genoeg graag op terugkijk, is die rond 2010, toen ik slachtoffer werd van zinloos geweld en mijn tanden verloor. Ik was op de verkeerde plek op het verkeerde moment en werd het doelwit van iemand met een boksbeugel, onder invloed en uit op conflict. Maar in plaats van erin te blijven hangen, heb ik die ervaring meteen omgezet in iets creatiefs.
Ik maakte een groot portret van de dader, afgietsels van mijn mond zonder tanden met zinnen die verwezen naar die bewuste avond, en een uitgebreide reeks collages van bekende mensen zonder tanden. Ik verscheen zelfs tandloos in het TMF-programma Rate the VJ. Er zijn nog talloze anekdotes uit die tijd.
Het was een periode van je-m’en-foutisme en rauwe creativiteit die ik mezelf vandaag misschien minder snel zou toestaan, maar net daarom koester ik die onbezonnenheid van toen.
© Yuri Andries
Wie/wat heeft een grote rol gespeeld in je parcours?
Er zijn ontzettend veel mensen die een verschil hebben gemaakt. Klanten, collega’s, vrienden, iedereen die me ooit een kans gaf, mij vertrouwen schonk of me toeliet om te falen en te leren. Al die momenten hebben mijn parcours mee gevormd.
Als ik toch iemand specifiek moet noemen, dan is dat Xavier Cloet van cirQ vzw. Hoewel hun producties altijd het resultaat zijn van collectief werk, wordt de inhoudelijke en sociale kracht vaak sterk gedragen door zijn visie en energie. Onder zijn leiding zijn er heel wat betekenisvolle sociaal-artistieke projecten ontstaan. Gedurfd, experimenteel en diep geworteld in de samenleving. Dat heeft mij enorm beïnvloed.
Daarnaast wil ik ook Anne-Mie Van Kerckhoven vermelden. Zij was een van mijn docenten, en haar manier van denken, kijken en maken heeft mij destijds echt wakker geschud. Ze heeft me geleerd om intuïtie te vertrouwen en tegelijk conceptueel scherp te blijven. Dat is iets wat me tot vandaag bijblijft.
Wat vind je frustrerend aan ondernemen?
Als je voornamelijk projectmatig werkt en telkens in verschillende fases van een project betrokken bent, is het moeilijk om werkperiodes scherp af te bakenen. Projecten lopen vaak in elkaar over, waardoor er zelden echt een begin- of eindpunt is. Dat zorgt niet alleen bij mij, maar ook in mijn omgeving, zoals bij mijn partner, soms voor frustratie. Je leeft eigenlijk constant in een soort georganiseerde chaos.
Goede planning is key, om je energiepeil op punt te houden.
Waar droom je nog van?
Ik droom al zeer lang van een virtueel museum als laag boven op de fysieke wereld die een verbinding vormt tussen alle mooie kunstgaleries en musea in Antwerpen.
Dat is een ambitie die ik hopelijk de komende jaren kan realiseren met enkele gelijkgestemde partners.
Met wie wil je heel graag eens samenwerken?
Ik zou nu enkele grote namen kunnen noemen van kunstenaars die ik ongelooflijk vind, maar een droom samenwerking voor mij is er vooral één, waar alle betrokken partijen met gelijke mindset, zelfrelativering, positiviteit en veel enthousiasme en passie hun bijdrage leveren aan een project. Gelukkig heb ik dat al vaak mogen meemaken.
‘Migration is Normal’ - InstroomArt is social, culinary and artistic project initiated by Seppe Nobels, Nico Dockx and Charuwan Pauwels
tips
〰️
tips 〰️
Welk boek heeft een grote impact gemaakt op jou?
‘Als in een donkere spiegel’ van Frank Vande Veire, maar dan op een omgekeerde manier. Het boek heeft me geleerd wat ik vooral niet wilde zijn of worden.
Een podcast die je kan aanraden?
Ik luister niet vaak naar podcasts, maar een tijd geleden gaf ik KUNST, KUNST en nog eens KUNST! van Rens Cools een kans. Het bleek een heel aangename reeks, met creatieve profielen die zorgvuldig en divers zijn gekozen. Wat me vooral aanspreekt, is hoe open en eerlijk er gepraat wordt over de kunstsector, zonder dat typische elitaire randje dat er vaak omheen hangt. Toegankelijk, boeiend en zeker een aanrader.
Heb je een boekhouder of doe je het zelf?
Momenteel besteed ik dit uit, omdat PLUS-ONE een iets meer complexe structuur is, maar ik heb al diverse manieren gehanteerd in het verleden waaronder loondienst of toepassingen voor de creatieve sector zoals Amplo of Smart. Alles heeft zijn voor -en nadelen. Maar freelancen op je ééntje geeft wel veel vrijheid en daar heb je perfecte complexloze tools zoals Creative Shelter en Accountable voor. Super handig en helder.
Wie moeten we kennen?
Ik heb het genoegen gehad om in PLUS-ONE een project te realiseren met Nico Dockx, een kunstenaar die niet aanwezig is op social media en geen website heeft. Hierdoor blijft die zeer hard onder de radar voor het brede publiek. Het sociaal artistiek aspect is altijd fel aanwezig binnen zijn werk. Specifiek bijvoorbeeld het InstroomArt project met migranten dat hij samen met Seppe Nobels en Charuwan Pauwels runt getuigd van een enorme menselijkheid.
Dat werk zou meer aandacht, platform en ondersteuning moeten krijgen. En mochten we met z’n allen meer een ingesteldheid hebben zoals deze kunstenaar, zou de wereld ook een betere plaats zijn.