Jimmy Wouters
Bioboer / Muzikant
WIE BEN JIJ?
In een notendop ben ik Jimmy, een jonge veertiger met het meest modale gezin. Jongen, meisje, vrouw en hond. Een rode draad in mijn hele leven is muziek en vooral drummen.
Wat doe je allemaal?
Om te kunnen spreken over wat ik vandaag doe, moeten we even terugspoelen. Ik werkte zeventien jaar voor CAW Antwerpen. Gaandeweg veranderde er veel in de sector, en dat begon te wegen op de authenticiteit die het werk als hulpverlener voor mij moest hebben. Mijn eerste reactie was daar tegen in gaan maar daar werd ik absoluut niet gelukkig van. Bijgevolg kwam de beslissing om mijn leven wat om te gooien.
Ik ging opnieuw naar school. Een viertal jaren geleden startte ik met de opleiding “biologische en biodynamische landbouw” via Landwijzer VZW. Een dagje per week les, ongeveer twee dagen per week stage lopen op bio-bedrijven en dit non-stop voor drie jaren. Heavy, maar met resultaat. Dit jaar kon ik afgestuderen en tijdens de laatste maanden van de opleiding was ik al gestart met mijn eigen bedrijf “Ploeter”.
Ploeter is, kort gesteld, een biologisch groenten- en fruitbedrijf. Ik teel biologische producten met een hoofdfocus op éénjarigen groenten. Daarnaast heb ik frambozen, aardbeien een vijftigtal hoogstam fruitbomen (appelen en peren) in beheer. En hoewel daar veel tijd in kruipt, vooral in deze opstartfase, vond ook de muziek een nieuwe adem. The Hickey Underworld kroop terug het podium op en opnieuw mocht ik achter de drums kruipen.
Kortom: ik vul mijn dagen momenteel met mijn handen vuil te maken, in excel te werken aan mijn teeltplanning, de veldverkoop voor te bereiden terwijl ik de socials probeer te onderhouden om dan niet te laat komen voor repetities. I freaking love it.
Hoe ben je in het combineren gerold?
Het muzikantenleven heb ik altijd gecombineerd met werken in loondienst. In mijn twintiger jaren waren dit vaak “odd-jobs” hier en daar, maar uiteindelijk heb ik mijn bachelor orthopedagogie laten spreken. Zo kwam ik uiteindelijk bij het CAW Antwerpen terecht. Het laatste decennium van mijn “carrière” daar was ik vooral bezig rond intrafamiliaal geweld. Ik werkte projectmatig in verschillende werkingen rond dat thema, deed aanklampende hulpverlening, gaf veel vormingen en was als enige hulpverlener in de organisatie verbonden aan het deontologisch team. Het gaf me wel veel energie, om op de frontlinie echt werk te verzetten en te kunnen inspelen op hiaten in het systeem. De combinatie met muziek maken en spelen gaf me een mooie balans om op verschillende manieren creatief te kunnen werken.
Het combineren zit er dus al twintig jaar in. Ik kon geen beroep doen op een kunstenaarsstatuut dus ging ik werken om de rekeningen te betalen. De muziek wou ik in geen geval opgeven. Mijn vader was ook muzikant maar had het nooit aangedurfd om zich er volledig in te smijten. Hij koos uiteindelijk voor een simpele 9-5. Dat heeft indruk op me gemaakt en was onbewust een motivatie om niet toe te geven. Een combinatie was, bedenk ik me achteraf, beetje een statement.
Ik kon vroeger zelf vervelend worden van al het combineren maar met het ouder worden besefte ik meer en meer wat voor een superkracht het eigenlijk is. Mijn Kryptoniet blijkt eentonigheid te zijn. Ik berust me er vaker in dat het gewoon mijn persoonlijkheid is.
Waarom ben je zelf iets gestart?
Ik heb een heel bewust moment gehad. Ik voelde aan dat mijn tijd bij CAW Antwerpen wat op was en werd gevraagd om op gesprek te komen voor job bij een andere organisatie. Het gesprek liep goed, job zo goed als ‘in the pocket’. In de lift terug naar beneden betrapte ik me erop dat ik intern bleef herhalen “beter betaald, meer verlof, maaltijdcheques, beter betaald, meer verlof,...”. Ik kon niet anders dan vaststellen dat er meer moest veranderen.
En dan begint het proces: ”Wat dan? Hoe dan? Kan dan? Wanneer dan?…”. Een eerste stap was om mezelf eerlijk te confronteren. Op vlak van waarden en normen, en op een hoger niveau nadenken over wat ik wil van mijn leven.
Zo kwam ik geleidelijk wel verder dan “toffe collega’s vind ik belangrijk”. Voor mij kwam het er in essentie op neer om, een voor mij, op een oprechte manier iets van maatschappelijk belang te doen, als tegenbeweging voor bepaalde globale trends. En dat kon alleen, in mijn ogen, door het heft in eigen handen nam.
De lastigste momenten?
Dat nagenoeg alles van boeren op mijn schouders rust. Dat brengt met zich mee dat ik vele uren en dagen constant bezig ben. Ik moet niet alleen alles in de grond krijgen, maar ook de socials doen, nieuwsbrieven schrijven, recepten opzoeken, netwerken met het gemeentebestuur, het werk van vrijwilligers voorbereiden en ga zo maar door. Tijdens de winterperiode had ik veel moeite om rust te vinden.
Naar de toekomst toe ben ik wel benieuwd hoe de 2 jobs gaan lopen. Er komt nieuw werk aan van The Hickey Underworld dus het aantal optredens zal vermoedelijk toenemen, maar het festivalseizoen is net ook het hoogseizoen op het veld. De uren overlappen vaak niet maar er zullen regelmatig lange dagen bijzitten met weinig slaap. Dat in combinatie met een gezinsleven... Ik ben zelf benieuwd hoe ik dat ga overleven!
de beste momenten ?
Mijn god, wat vind ik voorlopig niet fantastisch? De vrijheid die ik nu ken is ongeëvenaard. Ik moet zeker nog leren om mijn eigen baas zijn maar ik kan perfect leven met die eindverantwoordelijkheid die erbij komt kijken. Het is een eerlijke manier van werken. It’s me, myself and I. Tijdens de opleiding werd meegegeven dat het bedrijf een spiegel is van jezelf. Gaat het niet goed met jou, dan zal het bedrijf niet super lopen. Andersom werkt dat ook zo.
Ik vind het heel fijn dat Ploeter meer en meer een heel persoonlijk iets wordt. Als ik een slechte dag heb, kan het veld me er weer bovenop helpen. Het wordt bijna een levend iets waarmee je in relatie treed. Ik zeg dit zonder al te transcendentaal te willen doen, maar er zit wel een grond van waarheid in. Iets dat ik in andere jobs nooit kon vinden.
The Hickey Underworld © Dorith Govaerts
Waar krijg je energie van?
Mijn energie komt van veel kleine, verschillende dingen. Zo kan een goede veldverkoop met toffe babbels, vaste klanten en nieuwe connecties me helemaal doen opfleuren. Evengoed heb ik dan die week nood een dagje tout seul op het veld. Gewoon mezelf en een podcast, alleen op de wereld.
De ene moment een zanderige broek waar een mes in mijn benen prikt, de andere moment verse kleren om te gaan optreden. Een paar uur uitwaaien op het veld tussen de bomen versus een paar uur in een donker kot muziek maken met je beste vrienden. Vijf minuutjes op de fiets door het bos (en kunnen werken) tegenover uren op weg naar Groningen luidkeels meezingen in een volgepropte auto.
belangrijkste les die je hebt geleerd?
De grootste les voorlopig is samen te vatten in één woord: mildheid. Ik was al goed in dingen parkeren, loslaten en laten voor later, maar ik bots wel op mijn eigen grootse ideeën en knaldrang. Het is een proces maar ik ben tegenwoordig milder voor mezelf en probeer vooral terug te kijken naar wat er goed ging, en de verbeteringen die er zijn. Ik besef dat ik nog tijd heb om iets neer te zetten, zolang het maar klopt met mijn eigen waarden. Door mild te zijn, creëer ik voor mezelf meer vrijheid zonder de voet van het gaspedaal te halen.
Ik spreek die mildheid ook uit naar andere mensen. Dat helpt me om de lijn van Ploeter vast te houden. Ik kan je verzekeren dat er veel mensen zijn met veel meningen die ze graag willen delen. Hoe vaak ik de afgelopen jaren heb gehoord van “Zou je niet beter...?” of “Is het niet logischer dat...?”. Dan lach ik vriendelijk en zeg dat ik, net zoals iedereen anders, zoekende ben.
En ohja, blijf letterlijk nuchter en zorg voor jezelf. Je krijgt meer gedaan met meer energie.
Hoe probeer je werk & persoonlijke waarden te vereenzelvigen?
Landbouw en muziek maken is niet het einddoel van mij. Het zijn beiden vehikels om iets in de wereld te zetten dat in lijn ligt met hoe ik die wereld of gemeenschap zie. Of hoe ik die zie voor mijn kinderen.
Ik wil krachtige, kritische kinderen die de wereld positief gaan veranderen, ergo lead by example en indignez-vous. Puur praktisch probeer ik “in tune” te zijn met mijn buikgevoel. Pas op, ik ken mezelf beter en beter en weet ondertussen wanneer mijn buikgevoel me misschien op een verkeerd spoor kan proberen zetten. Gelukkig is dat kompas wel duidelijker geworden met het ouder worden.
Wie mag jou altijd bellen voor een samenwerking?
Geen grootste wensen, wel de ambitie om met meer lokale boeren een coöperatie te starten in onze regio (Brasschaat), gesteund door lokaal bestuur, knal in de gemeenschap. Daar geloof ik in. In de kracht van het samenwerken. Dat kan niet met iedereen op zijn eiland.
Waar hoop je nog aan te werken?
Mijn grootste focus is om Ploeter stabiel te krijgen. Niet alleen qua afzet maar ook zeker qua grond. Eigenlijk is het perceel nu te klein om een volwaardig inkomen te bekomen. Een uitbreiding dringt zich op, net als een stuk grond waar ik voor een lange periode kan starten. In de landbouw zijn veel investeringen nodig die pas veel later iets opleveren. Ik kan bijvoorbeeld frambozen aanleggen maar die komen pas op volle productie na drie jaar... Als ik maar garantie heb voor 2 jaar op de grond, is dat zakelijk gezien een domme beslissing.
Naast stabiliteit wil ik gaan voor meer verankering in de gemeenschap. Ik ben erkend als zorgboer en wil een stabiele homogene groep van zorggasten ontvangen.
Op langere termijn wil ik muziek (of cultuur) meer binnenbrengen op het veld. Ik droom van een plek waar kunstenaars of artiesten een residentie kunnen innemen, terwijl we zorgen voor kwetsbare mensen en eerlijk, gezond voedsel in de kortste keten op mensen hun bord krijgen.
Welke mensen hebben jou onderweg geïnspireerd of ondersteund?
In eerste instantie denk ik aan mijn lieftallige vrouw Ilse. Ze creëerde ruimte in het teken van geluk vinden en dat vind ik uniek. Zo’n stabiele relatie met je beste vriend is echt nodig als ondernemer.
Daarnaast ben ik blij met de opleiding die ik gedaan heb bij Landwijzer en een groot deel daarvan was het netwerk. Stages doen bij andere boeren, in dialoog gaan met andere collega’s. Het blijkt een kleine community te zijn waar concurrentie niet echt bestaat. Vanuit passie wordt veel gedeeld, ook op vlak van mentaal welzijn. Zo ben ik bitterweinig “naysayers” tegengekomen. En eigenlijk was dat een openbaring voor mij. Daar was ik echt naar op zoek. Zo’n netwerk heeft gezorgd voor een enorme persoonlijke ontwikkeling. Mijn attitude is gegaan van “zal dit ooit wel lukken?” naar “dit is wat ik doe ongeacht alles.”.
tips
〰️
tips 〰️
Welk boek heeft een grote indruk nagelaten?
Een beetje nerd maar “The Lean Micro Farm” van Ben Hartman. De boek stond al een tijdje klaar om te lezen maar kon er nu eindelijk rustig in beginnen. In zijn essentie gaat het over “lean management” toepassen op je boerderij. Zeer waardevol voor een ondernemer die mogelijks iets te veel uren werkt... Het nodigt uit om eens goed naar het bedrijf te kijken en actief na te denken over efficiëntie van zaken, zonder er natuurlijk hersenloos bandwerk van te maken.
Iets minder recent maar wel een inspiratie die ik graag snel vermeld is “the one straw revolution” van Masanobu Fukuoka. Wederom een boerenboek maar echt waardevol. Het benadrukt één van de grondstellingen die ik voor mezelf had opgesteld, namelijk “Wu Wei”. Het “niets doen”... meer ga ik er niet over zeggen, mensen moeten het gewoon lezen.
Een podcast die je kan aanraden?
Ik luister sowieso veel podcasts als ik alleen werk op het veld. Daar heb ik mijn pappenheimers maar meestal gaat het over de Amerikaanse geschiedenis... gewoon omdat ik dat interessant vind.
En hoewel ik niet perse iets heb met onderzoeksjournalistiek ben ik nu, op het veld, “in the dark” aan het bingen. Een longform podcast dat elk seizoen een bepaalde Amerikaans zaak onderzoekt waar er uiteraard flagrante foute dingen zijn gebeurd... Vind ik leuk blijkbaar.
Zelf boekhouden of met een boekhouder?
Met boekhouder. Voor mij is dat echt een investering. Ja dat kost geld maar ik heb een pak minder kopzorgen (waar ik graag voor betaal) en die shit is in orde.
Wie moeten we kennen?
Younes Faltakh uiteraard. Ik ben heel benieuwd naar zijn antwoorden op deze vragen!